Przepis na ślimaki

Zgodnie z obietnicą prezentuję mój sposób na przyrządzenie ślimaka :)

Oczywiście pomysł absolutnie nie jest mój, wypatrzyłam go w sieci, ale robiąc ich już kilka na kilka sposobów doszłam do małej wprawy, czym chętnie się z Wami podzielę.

Zrobię to na przykładzie tej, dosłownie wczoraj wieczorem zakończonej czapeczki:

1. O tym, żeby czapkę móc ładnie wykończyć należy myśleć od samego początku, dlatego zamiast tradycyjnego nabierania oczek lepiej jest je nabrać za pomocą łańcuszka z włóczki pomocniczej, który później pójdzie do wyprucia.

Można tę czynność obejrzeć na filmiku:

2. Dalej następuje zasadnicza część pracy, czyli wykonanie czegoś w rodzaju "kopniętego szalika". Efekt uzyskuje się dzięki temu, że w co drugim rzędzie na początku robimy narzut, a na końcu spuszczamy jedno oczko. Poniżej schemat i fotka efektu:

3. Kiedy długość boku "szalika" jest równa obwodowi głowy której ma służyć - kończymy pracę ostatnim cyklem bez przerabiania ostatniego rzędu.
W tym konkretnym przypadku robótka miała 65 oczek + 2 brzegowe, a na długość - 22 cykle (minus jeden rząd oczywiście).

4. Prujemy łańcuszek z włóczki pomocniczej, a odzyskane oczka nakładamy na pomocniczy drut.

5. Teraz następuje moim zdaniem najbardziej newralgiczny moment naszej pracy - zszycie czapki w taki sposób, żeby nie było widać szewka. Robimy to najlepiej za pomocą włóczki, którą przerabialiśmy oczka, odcinając ją w taki sposób, aby odcinek wystarczył na jeden rząd "udziergu" i stosujemy tzw. szew dziewiarski.

Filmik instruktażowy na ten temat:

Jeżeli ktoś jeszcze nie zszywał robótki w ten sposób, to warto to przećwiczyć przed zabraniem się za czapkę, ponieważ to naprawdę newralgiczne miejsce i mało efektowne zszycie może popsuć efekt. Trzeba też uważać, żeby ścieg prawy wyszedł po prawej stronie ;)

6. W ten sposób powstało coś w rodzaju rurki, w której szew przebiega po skosie:

7. Pozostało jeszcze ściągnięcie jednego z boków, aby zakończyć czapkę. Wybieram zawsze ten bok, gdzie są narzuty. Dają one efekt małych dziurek, które świetnie nadają się do przewlekania i dokładnego ściągnięcia czapeczki.

Kilka dodatkowych uwag i propozycji:

• Uwielbiam ślimaki z cieniowanych włóczek, ale gdy brakuje mi takiej - chętnie łączę jednokolorowe włóczki w sposób, który pokazałam na schemacie. Przykład takiej czapki był w poprzednim poście.
• Do ozdobienia ślimaków nadają się rewelacyjnie wszelkie kwiatki, kokardy, pompony i inne ozdoby wg upodobań.
• Aby nie mieć tak bardzo zmarszczonej czapki w miejscu ściągnięcia na czubku głowy można trochę pokombinować. Robiłam to tak, że cykle miałam ośmio- a nie sześciorzędowe (1prawy-2lewy-3prawy-4lewy-5lewy-6prawy-7lewy-8prawy) i połowy rzędów nie przerabiałam na całej długości, ale ze strony z narzutami skróciłam o 10 oczek. Jeżeli ktoś robi ślimaka z bardzo grubej włóczki, to warto to przećwiczyć, bo czapka ładniej się układa.

No to może jeszcze kilka linków z przykładami.

Mnie samą zainspirowały do wypróbowania ślimaków blogi scriptorii oraz Eguni.

Ale od tamtej pory widziałam ich dziesiątki w różnych, ciekawych wydaniach i odmianach.

Spójrzcie chociażby na Karmelka i wspominaną przez nią artesankę - tutaj czapki są "głębsze" (trzeba nabrać odpowiednio więcej oczek), żeby było z czego podwinąć brzeg.

Bardzo ciekawa jest też czapka Maranty z warkoczowym brzegiem dodatkowo ocieplającym uszy.

Wszystkim życzę powodzenia i miłego ślimaczenia :)