Coś w rozmiarze XL

To coś, co dzisiaj pokażę, powstało już prawie 2 lata temu.

Historia tego czegoś jest banalna, ale długa.

Był rok 2008.

Zakochana we frywolitkach bez pamięci, znając już kółeczko i łuczek, dojrzałam do tego, że tylko praktyka czyni mistrza ;)

Postanowiłam więc trenować.

A że wolę duże formy, to postanowiłam robić coś, co pozwoli mi ćwiczyć bez znudzenia wielokrotnie ten sam wzór i w efekcie powstanie coś, co dostarczy mi satysfakcji.

Przy pomocy cudownej kobiety, mojej wirtualnej nauczycielki Krzysi wybrałam w jednym z numerów "Moich Robótek" wzór na serwetę projektu Jana Stawasza. Niestety jako początkująca nie do końca zrozumiałam się ze schematem, ale nie chcę teraz wnikać w szczegóły. Mam tę wadę, że czytam tylko pismo obrazkowe, a z opisem prozą wcale się nie rozumiem. W każdym razie bez sensu skomplikowałam sobie pracę powtarzając ten błąd kilkadziesiąt razy i uzyskując inny, w sumie gorszy efekt, niż proponował twórca wzoru. Cóż, człowiek najlepiej uczy się na własnych błędach ;)

Z pracą nad serwetą wystartowałam z początkiem 2009 roku. Skończyłam ją w kwietniu 2010. Ledwie zdążyłam przed narodzinami córeczki :) Z dużą górą rok nie robótkowałam prawie nic innego, jak tylko tę serwetę. Praktycznie w każdej wolnej chwili. Początkowo szło mi to bardzo wolno, ale z czasem byłam coraz szybsza. Na szczęście siła zaciągania kółeczek i łuczków wraz z wprawą specjalnie mi się nie zmieniła, bo mogłoby to mieć katastrofalne skutki dla wyniku pracy.

W sumie serweta ma wymiary 78 cm długości i 52 cm szerokości. Wyplotłam ją z Aidy nr 10 w kolorze ecru.

Tak więc serweta powstała, a ja pękając z dumy pokazywałam ją każdemu, kto tylko chciał na nią spojrzeć. Pierwsza duma i emocje minęły, a serweta wylądowała zwinięta i zapakowana w tubę w garderobie. Nijak nie pasuje mi do wnętrza, ale jak tu się z czymś takim rozstać? Znacie to uczucie? ;)

Ale nastał jednak dzień rozstania. Serwetę podarowałam w ubiegłym tygodniu na imieniny mojej Babci Antosi.

A przed rozstaniem pstryknęłam kilka fotek, wspierając się którymi piszę teraz tego nostalgicznego posta... :)